Ο Ιωάννης Κωλέττης (Δήμας) (1773 ή 1774 – 31 Αυγούστου 1847) διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και σταδιοδρόμησε ως πολιτικός και μετά την δημιουργία του ελληνικού κράτους.
Γεννήθηκε στο χωριό Συρράκο των Ιωαννίνων και ήταν γιος του Προεστού Νικόλαου Ιωάννη Δήμα και της Ξανθής Τσομάγκα από το Χαλίκι Τρικάλων. Το προσωνύμιο Κωλέττης προήλθε από τη νεανική του ηλικία όταν τον αποκαλούσαν Νικολέτο (μικρό Νικόλαο).
Ο Κωλέττης σπούδασε Ιατρική στην Ιταλία και το 1810 επέστρεψε στα Ιωάννινα. Το 1819 έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Εκμεταλλευόμενος τη θέση του ως ιατρού του Αλή Πασά μύησε στο επαναστατικό εγχείρημα σημαντικούς Έλληνες οπλαρχηγούς οι οποίοι υπηρετούσαν στις δυνάμεις του Αλή πασά, και κατόπιν μετείχε ενεργά στον επαναστατικό αγώνα.
Ως πολιτικός, μετά τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους, υπήρξε ο ιδρυτής του Κόμματος της Φουστανέλας (Γαλλικού Κόμματος) καθώς και πρωθυπουργός της χώρας κατά τις περιόδους 1834 – 1835 και 1844 – 1847.
Υπήρξε ο πρώτος κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός μετά την ψήφιση του Συντάγματος του 1844.
Οξύνους και διορατικός βάσισε την ισχύ του στην αρμονική σχέση του με τον Όθωνα.
Αποτελεί έναν από τους περισσότερο αμφιλεγόμενους πολιτικούς της περιόδου, καθώς συνδέθηκε – ανάμεσα σε άλλα – με νοθεία στις εκλογές, την απόκτηση μεγάλης περιουσίας από την πολιτική, τη δίωξη και την εξορία της Μαντώς Μαυρογένους και τη συκοφάντηση του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
Υπήρξε ο κύριος εμπνευστής της Μεγάλης Ιδέας, η οποία αποτελέσε την κεντρική πολιτική του Ελληνικού κράτους έως τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922.
Οικονομικη Ιστορια της Νεωτερης Ελλαδας 