Ο Γεώργιος Α’, «Βασιλεύς των Ελλήνων», όπως ήταν ο συνταγματικός του τίτλος, (24 Δεκεμβρίου 1845 – 18 Μαρτίου 1913) υπήρξε ο μακροβιότερος βασιλιάς της Ελλάδας.
Ήταν ένας Δανός πρίγκιπας, δευτερότοκος γιος του διαδόχου του θρόνου της Δανίας, και υπήρξε ο δεύτερος κατά σειρά Βασιλιάς της νεότερης Ελλάδας μετά τον Όθωνα και ιδρυτής του νέου Βασιλικού Οίκου.
Ανήλθε στο θρόνο τον Νοέμβριο του 1863. Δολοφονήθηκε στις 5/18 Μαρτίου 1913 στη Θεσσαλονίκη.
Ο Γεώργιος προσαρμόστηκε σχετικά γρήγορα στην ελληνική πραγματικότητα. Αυτό του επέτρεψε να ασκήσει έντονη επιρροή στην ελληνική πολιτική σκηνή, σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από όσο ήταν φανερό στην εποχή του. Η διαλλακτικότητα και η ψυχραιμία του, του επέτρεψαν να διατηρεί ανοιχτές γραμμές με το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου και, χωρίς να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, να παραμένει η εξουσία του πάντοτε σεβαστή. Σε αυτά του τα χαρακτηριστικά μπορεί να αποδοθεί όχι μόνο η ιδιαιτέρως μακροχρόνια βασιλεία του, αλλά και η ωρίμανση επί των ημερών του του ελληνικού κοινοβουλευτισμού.
Για τις Προστάτιδες Δυνάμεις, και ιδιαιτέρως για την Αγγλία, εθεωρείτο ο πλέον αξιόπιστος Έλληνας συνομιλητής τους.
Οικονομικη Ιστορια της Νεωτερης Ελλαδας 