Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης (Λαγκάδια Αρκαδίας, 19 Μαΐου 1824 ή 1820 – Αθήνα, 31 Μαΐου 1905) ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός, πληρεξούσιος, βουλευτής, υπουργός σε αρκετές κυβερνήσεις και πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Ο Δηλιγιάννης ήταν ο βασικός αντίπαλος του Χαριλάου Τρικούπη και εξαιρετικά δημοφιλής σε μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού. Ήταν εκφραστής της πελατειακής προσέγγισης στην πολιτική, είχε σαφή ροπή προς την δημαγωγία, και τον υποστήριζε μια ετερόκλητη συμμαχία δημοσίων υπαλλήλων (στην πλειοψηφία τους Πελοποννησίων) καθώς και διάφορα μικροαστικά και μεσαία στρώματα αγροτών, αυτο-απασχολούμενων και μικροεμπόρων.

Ο Δηλιγιάννης χρεώνεται σε μεγάλο βαθμό τον «ατυχή πόλεμο» του 1897 και τα επακόλουθά του, αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζονται οι προσπάθειές του στον τομέα της κοινωνικής νομοθεσίας και της προστασίας των οικονομικά ασθενέστερων.

Δολοφονήθηκε στις 31 Μαΐου 1905 προσερχόμενος στη Βουλή, από έναν άνθρωπο του υποκόσμου.

Σύνδεσμος στη βιογραφία του Δηλιγιάννη στην Wikipedia