Ο Κωνσταντίνος Α΄ (2 Αυγούστου 1868 – 11 Ιανουαρίου 1923) ήταν βασιλεύς των Ελλήνων από το 1913 έως το 1917 και από το 1920 έως το 1922. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Βασιλέως Γεωργίου Α΄ και της Βασίλισσας Όλγας. Μεταξύ 1917 και 1920 είχε οδηγηθεί στην εξορία, μετά από απαίτηση των Βρετανών και των Γάλλων της Συννενόησης, λόγω της αντίθεσης του αναφορικά με τη συμμετοχή της Ελλάδος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον είχε διαδεχθεί ως βασιλεύς ο γιος του Αλέξανδρος.

Το όνομά του είναι συνδεδεμένο με κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας όπως ο ατυχής Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897, οι επιτυχείς Βαλκανικοί πόλεμοι, ο Εθνικός Διχασμός, μετά την αντιπαράθεσή του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο περί της ελληνικής στάσης στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η παράδοση της Ανατολικής Μακεδονίας στους Βούλγαρους και ο επακόλουθος ναυτικός αποκλεισμός της Ελλάδας από την Συννενόηση (Entente) μετά τα Νοεμβριανά (1916), επί Εθνικού Διχασμού. Τέλος, το όνομά του συνδέθηκε με τη Μικρασιατική Εκστρατεία και τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Μετά το πραξικόπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922 που ακολούθησε την Μικρασιατική Καταστροφή, ο Κωνσταντίνος, ήδη με κλονισμένη υγεία, οδηγήθηκε και πάλι στην εξορία και τον διεδέχθη για ένα σύντομο χρονικό διάστημα ο γιος του Γεώργιος. Απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1923 από ανακοπή καρδιάς στο Παλέρμο της Σικελίας.

Σύνδεσμος στη βιογραφία του Κωνσταντίνου στην Wikipedia